Hanno ab incarnatione Domini nostri Jesu Christi milleximo octuageximo secundo, quarto die mensis aprilis, indicione quinta. Ego Petrus, qui et Donum Dei presbiter, filius quondam Guntranni, qui professus sum ex nacione mea lege vivere Longobardorum, presens presentibus dixi: «Vita et mors in manu Dei est, melius enim homini metu mortis vivere, quam spe vivendi morte subitanea prevenire», et manifestum est michi qui supra Petro, eo quod venundaverunt michi ante hos dies Gisulfus, filius quondam Audemarii, et item Audemarius, filius quondam Ottoni, et nepos ipsius Gisulfi, et Rotefredus, filius quondam Bernardi, et item Bernardus, filius Simeonis, qui inspiratione Dei monachus effectus est, et nepos ipsius Rotefredi, et Aichardus et Mainfredus, archipresbiter Sancte Verxellensis ecclesie, germani filii quondam Mainfredi, et similiter Audemarius, filius quondam Rozonis, per cartam vendicionis et acceptum precium: id est nominative monasterium unum constructum in loco et fundo Rodobio, cum capella una inhibi edificata in honore Domini Salvatoris et sanctorum Mathei apostoli et Valeriani, cum areis ubi estant, que adhuc non sunt consecrata, cum omnibus rebus et familiis ad ipsum monasterium et capellam pertinentibus vel inantea pertinuerint, et sicut pars ipsius monasterii ubicumque infra hoc Italicum regnum detinere vel habere videtur, vel inantea detinuerint vel habuerint, et cum districtis et albergariis et frodis atque cum omnibus condicionibus, que eis exinde pertinere videbantur in integrum, ut a presenti die in mea aut cui ego dedissem vel habere statuissem fuisset potestate, proprietario jure habendi et faciendi exinde quod voluissem. Modo vero considerante me Dei omnipotentis misericordia et retributione heterna, ut ne easdem res omnes inordinatas relinquam, propterea previdi eas ita ordinare et disponere, ut omni tempore ac sic firmum et stabile permaneat qualiter hic libenter statuero, et mea decrevit voluntas; pro anime mee mercedis, dono, volo et statuo seu judico atque per anc cartam ordinacionis mee confirmo, ut monasterium Sancti Petri constructum in loco qui dicitur Cugneto, habeat proprium istum monasterium constructum in predicto loco Rodobio, cum omnibus rebus et familiis ad ipsum monasterium pertinentibus, vel inantea pertinuerint, et cum omnibus districtis et albergariis et frodis et omnibus condicionibus sicuti michi per jam dictas cartas vindicionis advenerunt in integrum, eo tenore ut abbas ipsius monasterii Sancti Petri habeat licentiam et potestatem habbatem aut priorem et alios monachos quantos voluerit ibi mittendi et regulariter ordinandi; eo tamen ordine ut non habeant licentiam aut potestatem habbas ipsius monasterii Sancti Petri, qui nunc est vel inantea fuerit, habbas vel prior, vel monachus predicti monasterii Sancti Valeriani, qui nunc sunt vel inantea fuerunt, ipsum monasterium vel de rebus ad ipsum monasterium pertinentibus, vendendi, donandi, commutandi, in libello vel beneficio dandi, seu quolibet alio modo alienandi, et non habeant licentiam vel potestatem advocatum vel defensorem in ipso monasterio mittendi, quod sit contra illorum honorem, qui michi istas cartas vendicionis fecerunt, aut illorum descendentium; et monachi ipsius monasterii Sancti Valeriani cotidie matutinas, missas, vesperas et alia divina officia canant pro animabus illorum et illarum qui michi dicto Petro presbitero de isto monasterio cartas fecerunt, et omnium ipsorum et ipsarum parentum, et pro animabus omnium fidelium vivorum et defunctorum, pro anime mee mercede. Et si aliquis habbas ipsius monasterii Sancti Petri istum monasterium Sancti Valeriani, aut res ad eum pertinentes quolibet modo alienare voluerint, au[t] si ibidem advocatum defensorem miserint, quod sit contra illorum honorem qui michi istas cartas vendicionis exinde fecerunt aut eorum descendentium, tunc ipsum monasterium et res ad eum pertinentes in eorum istorum qui michi illas cartas vendicionis fecerunt eorumque descendentium redeant potestatem; et ibidem tandiu permaneant, quamdiu illic evenerit habbas monasterii Sancti Petri qui hanc meam ordinacionem qualiter supradicitur adimpleat, quia taliter mea decrevit voluntas, pro anime mee mercede et pro honore sacerdotii mei; et nec michi liceat ullo tempore nolle quod volui, sed quod a me semel factum est, vel quod scriptum inviolabiliter conservare promitto, constipulacione subnixa. Hanc enim cartam ordinacionis pagina Gisemperto, notario sacri palatii, tradidi et scribere rogavi, in qua subterconfirmant, testibusque obtuli roborandam. Unde tres carte ordinacionis hunc tenore scripte sunt. Actum civetate Ticinum feliciter. Ego Petrus presbiter in hac carta ordinacionis a me facta subscripsi. Signum manu[u]m Opizonis et Bernardi lege viventes Romana, testes. Signum manu[u]m item Opizonis et Ungari atque Ottonis testes. Ego qui supra Gisumpertus, notarius sacri palacii, scriptor hujus carte ordinacionis, post tradita conplevi et dedi.